بقلمى
محمد المصرى
على الصخور وبين الغيوم طيفك يناجينى
فى ليله قمرى يشع نوره بسكونى
تسامرنى ذكراك بأحزانى ودموعى
على ضفاف نهر الحب
يغمرنى فى ظلام الليل
أحطنى وحدى فى صحراء جافه
الغيوم…..وكانت وشاحى
فتداعبتنى نسمات طيفك
حتى يهتز كيانى
وأنا جالسه بمكانى
أتذكر ماضى قد رحل وتركنى
فأسدلت الغيوم على ردائى الأسود
ولايوجد غير نور القمر يتلألأ فوق سمائى
والقلب العليل يهفو بأشواقى
فأنسج من حزنى وأهاتى
حب فى غيابك قلبى يعانى
فى لحظات هيامى
يرجف فيها نبض فؤادى
مشاعر تلهب كيانى وذاتى
وحروفى متدفقه تشعل وجدانى
فينتابنى شعور بأنك لن تأتى
وضباب المكان غمرنى
وكأنى نبت من جوف أرض جافه
مغروس جزروى بين الاشواك
تتراقص أطراف شعرى على النسمات
كخريف يتناثر باحزانى
يلتف حولى بسواد الليالى
دمر كــــــل حياتى
حتى غرقت فى بحر أحلامى
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق